Miasto Stoleczne Warszawa

Partnerstwo publiczno-prywatne jest formą długoterminowej współpracy sektora prywatnego i publicznego przy inwestycjach służących realizacji zadań publicznych. Dostrzeganą przez jednostki publiczne zaletą PPP jest realizacja inwestycji bez konieczności ponoszenia kosztów przez stronę publiczną przed i w trakcie budowy nowej infrastruktury, co jest ważne w przypadku, gdy dana jednostka w momencie podejmowania decyzji o rozpoczęciu inwestycji nie ma wystarczających środków budżetowych i nie chce lub nie może sobie pozwolić na podniesienie poziomu zadłużenia. Dodatkowo część zwrotu nakładów inwestycyjnych poniesionych przez inwestorów prywatnych może być uzyskana bezpośrednio przez końcowych użytkowników danej usługi, a nie wyłącznie z budżetu.

Komisja Europejska w „Wytycznych dotyczących udanego partnerstwa publiczno-prywatnego” wskazała PPP jako korzystną metodę realizacji inwestycji mających na celu reformę i poprawę infrastruktury oraz usług przez kraje przystępujące do wspólnoty.

Komisja określiła cztery zasadnicze zadania dla sektora prywatnego w systemach PPP:

• zapewnienie dodatkowego kapitału; 
• zapewnienie alternatywnych umiejętności w zakresie zarządzania i wdrażania;
• zapewnienie wartości dodanej konsumentowi i ogółowi społeczeństwa;
• zapewnienie lepszego określenia potrzeb i optymalnego wykorzystania zasobów

Wskazano, że stosowanie partnerstwa publiczno-prywatnego maksymalizuje wykorzystanie umiejętności i doświadczenia strony prywatnej do budowy nowoczesnej infrastruktury, która stanowi o konkurencyjności danej gospodarki i determinuje wzrost gospodarczy.

Ponieważ inwestor prywatny będzie zarządzać dostarczoną infrastrukturą i utrzymywać główne składniki majątkowe oraz zapewniać odpowiednią jakość usług nawet przez kilkadziesiąt lat, to zastosowanie przez niego niskiej jakości materiałów czy technologii w fazie budowy odbije się na poniesieniu wyższych kosztów w przyszłości. Oszczędności na etapie konstrukcji, czyli praktyki, z którymi można spotkać się w metodzie tradycyjnej, gdy podmiot publiczny zamawia tylko wybudowanie danej infrastruktury po jak najniższej cenie, są właściwie wyeliminowane przy inwestycjach typu PPP.

Kluczowym elementem definiującym partnerstwo publiczno-prywatne jest podział zadań i ryzyka pomiędzy współpracujących partnerów (strony umowy). Podstawową zasadą podziału ryzyka w projektach typu PPP jest przeniesienie poszczególnych ryzyk na stronę, która najlepiej potrafi nimi zarządzać tj. kontrolować i skutecznie niwelować skutki ich wystąpienia. Jak wskazuje Urząd Zamówień Publicznych w opracowaniu pt. „Partnerstwo publiczno-prywatne” odpowiednia alokacja ryzyka przesądzać będzie o sukcesie przedsięwzięcia PPP, optymalizując jego efektywność, w tym zdolność generowania przychodów i zaspokajania potrzeb publicznych.