Miasto Stołeczne Warszawa

W obecnej sytuacji osoby doznające przemocy domowej znajdują się w szczególnie trudnej sytuacji pozostając w miejscu zamieszkania ze swoimi oprawcami. Miasto Stołeczne Warszawa stale zapewnia pomoc osobom doświadczającymi przemocy, oczywiście z zachowaniem odpowiednich procedur wynikających z wprowadzenia stanu epidemii w Polsce.

W trosce o bezpieczeństwo osób korzystających z pomocy organizacji pozarządowych realizujących zadania zlecone przez m.st. Warszawę z zakresu przeciwdziałania przemocy w rodzinie, jak i pracowników ww. organizacji, nastąpiły zmiany organizacji pracy w realizowanych programach pomocowych. Pomoc udzielana jest w kontakcie zdalnym. Informacje dot. możliwości kontaktu z poszczególnymi organizacjami pozarządowymi i uzyskania pomocy w formie zdalnej.
Informacja dot. możliwości kontaktu z poszczególnymi Ośrodkami Pomocy Społecznej m.st. Warszawa i uzyskania pomocy w sytuacji wystąpienia przemocy domowej podczas epidemii COVID-19.

W dalszym ciągu istnieje możliwość skorzystania z interwencyjnych przyjęć w:

• Warszawskim Ośrodku Interwencji Kryzysowej (w skrócie: WOIK), ul. 6 Sierpnia 1/5, tel. 514 202 619 (czynny całodobowo).

Interwencyjne przyjęcia do Hostelu WOIK odbywają się według dotychczasowych zasad. Przyjęcia poprzedzane są konsultacją telefoniczną z pracownikiem WOIK, która polega na rozpoznaniu sytuacji życiowej i mieszkaniowej osoby ubiegającej się o pomoc w formie schronienia oraz wstępnej diagnozie uzasadniającej pobyt w Hostelu (spełnienie wymogów ustawy o pomocy społecznej).

W związku z aktualną sytuacją wywołaną koronawirusem w WOIK została przyjęta procedura przeciwdziałania zakażeniom i zapobiegania rozprzestrzeniania się koronawirusa, która dotyczy zarówno pracowników WOIK jak i osób korzystających z usług jednostki. Klienci WOIK są na bieżąco informowani o zaleceniach związanych epidemią.

• Specjalistyczny Ośrodek Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie (w skrócie: SOW) adres utajniony, tel. (22) 828 38 26, telefon interwencyjny: 600 07 07 17 (czynny całodobowo).

Placówka prowadzona jest przez organizację pozarządową: Fundacja Centrum Praw Kobiet.

W Placówce odbywają się przyjęcia interwencyjne, jednak w takim przypadku klientki objęte są 14 dniową kwarantanną (w placówce wydzielone są odrębne pomieszczenia).

• Ponadto w m.st. Warszawie funkcjonuje ośrodek zapewniający schronienie kobietom z dziećmi: Ośrodek Wsparcia dla Kobiet z Małoletnimi Dziećmi i Kobiet w Ciąży "Etezja" w Ciąży "Etezja" przy ul. Chlubnej 9A/9D, tel. 604 930 292 (czynny całodobowo).
Przyjęcia do Ośrodka odbywają się na wniosek klientki na podstawie decyzji WCPR, wydawanej po skompletowaniu dokumentów przez dzielnicowe ośrodki pomocy społecznej.

W dalszym ciągu odbywają się przyjęcia nowych osób. Placówka przyjęła procedurę postępowania związaną z zagrożeniem koronawirusem. Ponadto osoby przyjmowane do Ośrodka muszą uzupełnić ankietę dot. m.in. stanu zdrowia i kontaktu z osobą podejrzaną zakażeniem COVID-19.

---

Przemoc w rodzinie to nie konflikt dwóch równych stron. To sytuacja, w której jedna osoba jest krzywdzona przez drugą wykorzystującą pozycję władzy. Prawo zabrania stosowania przemocy. Masz prawo powiedzieć: stop! Nie ma sytuacji bez wyjścia. Są osoby i instytucje, które mogą Ci pomóc. Jeśli nie czujesz się bezpiecznie w swoim domu, sprawdź, na naszej stronie, jak uzyskać pomoc.

Na stronie znajdziesz informacje:

• o miejskiej ofercie pomocy dla osób doświadczających przemocy w rodzinie
• dla świadków, jak reagować na poszczególnie rodzaje przemocy
• dla osób stosujących przemoc, gdzie mogą szukać pomocy, aby oduczyć się przemocowych zachowań

Przemoc w rodzinie może przybierać różne formy:

Przemoc fizyczna to w szczególności popychanie, odpychanie, obezwładnianie, przytrzymywanie, policzkowanie, szczypanie, kopanie, duszenie, bicie otwartą ręką i pięściami, bicie przedmiotami, ciskanie w kogoś przedmiotami, parzenie, polewanie substancjami żrącymi, użycie broni, porzucanie w niebezpiecznej okolicy, itp.

Przemoc psychiczna to m.in. wyśmiewanie poglądów, religii, pochodzenia, wyglądu, narzucanie własnych poglądów, stała krytyka, wmawianie choroby psychicznej, izolacja społeczna (kontrolowanie i ograniczanie kontaktów z innymi osobami), domaganie się posłuszeństwa, ograniczanie snu i pożywienia, wyzywanie, poniżanie, upokarzanie, zawstydzanie, stosowanie gróźb, itp.

Przemoc seksualna to wymuszanie pożycia seksualnego, wymuszanie nieakceptowanych pieszczot i praktyk seksualnych, wymuszanie seksu z osobami trzecimi, sadystyczne formy współżycia seksualnego, demonstrowanie zazdrości, krytyka zachowań seksualnych, itp.

Przemoc ekonomiczna to m.in. odbieranie zarobionych pieniędzy, uniemożliwianie podjęcia pracy zarobkowej, ścisłe wydzielanie środków do życia, ciągła kontrola wydatków, niezaspakajanie podstawowych, materialnych potrzeb rodziny, itp.

Zaniedbanie to naruszenie obowiązku do opieki ze strony osób bliskich. Jest formą przemocy ekonomicznej i oznacza np.: nie dawanie środków na utrzymanie, pozbawianie jedzenia, ubrania, schronienia, brak pomocy w chorobie, nie udzielenie pomocy, uniemożliwianie dostępu do miejsc zaspokojenia podstawowych potrzeb: mieszkania, kuchni, łazienki, łóżka, itp.

Cykl przemocy to powtarzające się fazy według określonego schematu:

• faza narastania napięcia, w której zaczyna pojawiać się agresja
• faza ostrej przemocy, w której następuje wybuch tej agresji
• faza miodowego miesiąca, kiedy osoba stosująca przemoc przeprasza i obiecuje poprawę

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie:

Przemoc w rodzinie to jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste członków rodziny lub osoby wspólnie zamieszkującej czy wspólnie prowadzącej gospodarstwo domowe, w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą.

W sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia zawsze powiadom Policję, tel. 997 lub 112.

Masz również prawo do złożenia na Policji lub w prokuraturze zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa przez osobę, która krzywdzi Ciebie i Twoją rodzinę.

W razie doznania obrażeń ciała zgłoś się do lekarza, by uzyskać pomoc medyczną, możesz zażądać wystawienia bezpłatnego zaświadczenia lekarskiego o przyczynach i rodzaju uszkodzeń ciała związanych z użyciem przemocy w rodzinie.

Co to jest Niebieska Karta?

W przypadku podejrzenia wystąpienia przemocy w rodzinie wszczynana jest procedura „Niebieskiej Karty”. To czynności podejmowane przez współpracujące ze sobą służby (Policję, oświatę, służbę zdrowia, pomoc społeczną lub komisję rozwiązywania problemów alkoholowych) w sytuacji, w której podejrzewają przemoc w rodzinie.
Przedstawiciel służb, np. Policji, wypełnia formularz „Niebieska Karta A” w obecności osoby dotkniętej przemocą. Ten dokument wszczyna procedurę. Osoba doznawająca przemocy otrzymuje informację o swoich prawach. Następnie „Niebieska Karta” trafia do osób zajmujących się zbadaniem sytuacji i pomocą rodzinie – Zespół Interdyscyplinarny. Jeżeli zajdzie taka potrzeba sporządzany jest plan pomocy rodzinie we współpracy z osobą doznającą przemocy i wyznacza się sposób jego realizacji w ramach dalszej części procedury. Może on także zdecydować o powołaniu Grupy Roboczej dla danej rodziny. Grupa robocza składa się z zespołu specjalistów, pracowników służb pomocowych i organizacji mających potencjalny kontakt z rodziną, np. pracownik socjalny, policjant, pedagog szkolny, pracownik organizacji pozarządowej, w której udzielana jest pomoc osobie doznającej przemocy.

Zakończenie procedury „Niebieska Karta” kończy się, gdy zrealizowano indywidualny plan pomocy i przemoc w rodzinie ustała lub w momencie, gdy zespół interdyscyplinarny nie będzie widział żadnej zasadności podejmowania dalszych działań.

Plan Awaryjny został opracowany przez Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich, działając we współpracy z ekspertkami Fundacji Feminoteka, Centrum Praw Kobiet i Niebieskiej Linii IPZ.

Osobisty plan awaryjny
Jeśli wiesz, że możesz doświadczyć przemocy domowej i obawiasz się, że w czasie epidemii może być trudno uzyskać pomoc, przygotuj osobisty plan awaryjny.

Jeśli zdarzy się coś złego, będziesz od razu wiedzieć jak zareagować i gdzie pójść.

Twoje bezpieczeństwo to priorytet.

Nie jesteś winna/y przemocy i są ludzie, którzy chcą Ci pomóc!

1. Obserwuj zachowania osoby agresywnej:
To ważne, żeby wiedzieć, jakie zachowania zapowiadają najgorsze i kiedy sytuacja staje się niebezpieczna dla Ciebie, Twoich najbliższych, dzieci.

Jeśli awantury, krzyki nasilają się, jeśli coraz częściej słyszysz groźby pod swoim adresem, jeśli doświadczasz przemocy fizycznej np. szarpania, popychania, bicia, czy też zmuszania do seksu – to są sygnały, że przemoc się nasila i narasta.

2. Naucz dzieci dbać o bezpieczeństwo:
Powiedz dzieciom, gdzie mogą szukać pomocy:
• np. że mogą pukać do zaprzyjaźnionej sąsiada/ki,
• naucz je numeru alarmowego,
• porozmawiaj z nimi, że nie są one winne przemocy i kłótni, • ustalcie, gdzie znajduje się klucz do domu, jak otworzyć drzwi wejściowe, gdyby coś się stało,
• upewnij się, że znają adres mieszkania, gdyby musiały wzywać służby.

3. Bezpieczne miejsce: Zastanów się, gdzie w Twoim domu możesz znaleźć bezpieczne schronienie.
Ważne, by nie znajdowały się tam żadne niebezpieczne narzędzia.
Unikaj kuchni, garażu, łazienki i innych miejsc, gdzie może być twarda posadzka albo niebezpieczne przedmioty.

4. Bądź przygotowany/a do ucieczki:
Spakuj wszystko do podręcznej torby, trzymaj ją pod ręką, tak żeby w każdej chwili móc ją zabrać. Lista rzeczy, o których trzeba pamiętać:
• Ważne dokumenty np. paszport, dowód osobisty
• Leki
• Telefon
• Pieniądze/ karta płatnicza
• Ładowarka
• Numery ważnych telefonów
• Klucze do domu
• Obdukcje lekarskie (jeśli masz)
• Numery kont bankowych (zapisane)
• Bielizna na zmianę
• Szczoteczka do zębów
• Środki ochronne potrzebne w czasie epidemii: maseczki ochronne, rękawiczki, małe opakowanie płynu do dezynfekcji (jeśli masz je w domu)

5. W sytuacji zagrożenia:
Nie uciekaj od dzieci! One także mogą być zagrożone.
Jeśli nie masz możliwości ucieczki, schowaj się w rogu pokoju. Skul się, osłaniając rękoma twarz i głowę.

Postaraj się zawsze mieć przy sobie telefon z naładowaną baterią.

Wzywaj pomocy: 997, 112.

W telefonie komórkowym numer alarmowy zaprogramuj tak, żebyś mogła/mógł wybrać go jednym klawiszem. Poza telefonem policji warto mieć także pod ręką numery telefonu pogotowia ratunkowego, bliskiej Ci osoby oraz numer telefonu do schroniska, gdzie możesz uzyskać pomoc i wsparcie.

Jeśli musisz wzywać pomoc w miejscu publicznym, np. na klatce schodowej, zastanów się, czy zamiast wołania o pomoc nie krzyczeć PALI SIĘ! – co może okazać się skuteczniejsze.

Jeśli z interwencją przyjedzie policja, a się boisz o swoje życie i zdrowie, domagaj się, aby sprawca przemocy został zatrzymany na 48 godzin. Zyskasz w ten sposób czas, żeby znaleźć schronienie, uzyskać pomoc. Pamiętaj, że mimo stanu epidemii służby mają obowiązek niezwłocznie reagować na przypadki przemocy domowej!

6. Poznaj swoich sojuszników:
Rozmawiaj z rodziną, sąsiadami i znajomymi o sytuacji w Twoim domu.

Opracuj wspólnie z nimi strategię postępowania na wypadek, gdybyś potrzebował/a ich pomocy. Pomocne może się okazać ustalenie słowa awaryjnego – jeśli go użyjesz, będą wiedzieli, że pilnie potrzebujesz pomocy.

Spróbuj wypełnić poniższą listę, osób do których możesz zadzwonić po wsparcie:
• Przyjaciel/ciółka
• Osoba z rodziny
• Dzielnicowy/a
• Zaufany nauczyciel/ka ze szkoły dziecka
• Zaprzyjaźniony sąsiad/ka
• Kolega/koleżanka z pracy, któremu ufasz
• Organizacja społeczna, która Ci pomoże
• Lekarz/lekarka, który Cię zna
• (Jeśli masz) Twój prawnik/prawniczka

Więcej

Świadek przemocy to bardzo ważna osoba. Ważna, bo często jedyna, która może pomóc przerwać przemoc. Interwencja świadka może pomóc wyjść z trudnej sytuacji osobie pokrzywdzonej, a przede wszystkim pomóc zapewnić jej bezpieczeństwo.

Może Ci się wydawać, że osoba doznająca przemocy nie chce Twojej pomocy, bo stara się ukryć jej ślady (nagle zaczęła chodzić w słonecznych okularach albo założyła bluzkę z długimi rękawami latem).

To nieprawda! Osoby doznające przemocy, wbrew dość powszechnemu stereotypowi, robią wiele, by poprawić swoją sytuację. Po pierwsze próbują rozmawiać z osobą stosującą przemoc, wychodzą z domu, by uniknąć ataku, ukrywają się i uciekają już w trakcie ataku. Po drugie szukają pomocy na zewnątrz: rozmawiają z krewnymi, znajomymi, sąsiadami, kontaktują się z Policją i organizacjami udzielającymi pomocy osobom doświadczającym przemocy.

Może zdarzyć się tak, że po fazie ostrej przemocy lub w jej trakcie, osoby doznające przemocy poszukują pomocy, wzywają Policję lub uciekają do schronisk, natomiast później wycofują się. Dla Ciebie pewnie jest to niezrozumiałe.

Specjaliści tłumaczą takie zachowanie syndromem wyuczonej bezradności lub stresu pourazowego. Syndrom wyuczonej bezradności oznacza poddanie się i rezygnację z aktywności, które miały poprawić sytuację, ale okazały się nieskuteczne. Osoba doznająca przemocy nabiera wówczas przekonania, że nie może nic zrobić, aby zapewnić sobie bezpieczeństwo, rezygnuje więc z kolejnych prób. Sytuację osoby doznającej przemocy często porównuje się także do sytuacji ofiar zamachów terrorystycznych, przy czym pozostaje ona w stanie zagrożenia życia zazwyczaj przez dużo dłuższy czas, a osoba stosująca przemoc nie jest obcym terrorystą, lecz osoba najbliższą.

Pamiętaj, że osoba doznająca przemocy:

Boi się: o swoje życie i zdrowie; tego, że nawet jeśli zawiadomi o przestępstwie Policję, prokuraturę, to i tak nikt nie będzie chciał zeznawać.

Nie wierzy: że ktoś chce i może jej pomóc, że ma prawo prosić o pomoc, że coś się zmieni.

Wstydzi się: bo bierze na siebie całą odpowiedzialność za to, co się dzieje w jej domu.

BARDZO WAŻNE!

• zaoferuj pomoc
• wysłuchaj osoby doznającej przemocy
• uwierz w to, co mówi
• zapewnij, że są instytucje, które jej pomogą i pomóż je odnaleźć
• zawiadom osoby, które zajmują się udzielaniem pomocy w sytuacjach kryzysowych

warszawska infolinia 19 115 – pod tym numerem uzyskasz informacje na temat oferty dostępnej na terenie m.st. Warszawy, infolinia czynna przez całą dobę przez 7 dni w tygodniu. Opłata za połączenie z numerem 19115 jest zgodna z taryfą operatora osoby dzwoniącej

800 12 00 02 - Połączenie z numerem Ogólnopolskiego Pogotowia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie "Niebieska Linia" jest bezpłatne, możliwe 7 dni w tygodniu, przez cały rok (także w święta). Telefonicznie można uzyskać wsparcie, pomoc psychologiczną, informacje o obowiązujących w Polsce przepisach i procedurach oraz placówkach udzielających pomocy osobom doznającym przemocy w rodzinie. Dostępne są telefoniczne dyżury prawne oraz dyżury w języku angielskim, rosyjskim oraz migowym przez aplikację Skype.

Znajdź miejsce, w którym możesz uzyskać pomoc.

Jeśli jesteś świadkiem przemocy w rodzinie

Niewiele osób ma tyle odwagi i siły, by decydować się na osobistą konfrontację z osobami, które stosują przemoc. Obawa przed reakcją nie jest niczym dziwnym, jednak brak reakcji może doprowadzić do tragedii.

Jeżeli NIE jest to przemoc fizyczna:

• Obniż poziom agresji. Podejdź zapytaj o cokolwiek („Która godzina”", „Jak trafić na dworzec?”, „Czy otrzymał pan rozliczenie za prąd?” – jeżeli to np. sąsiad). W ten sposób odwrócisz uwagę osoby stosującej przemoc. Osoba ta widząc, że osoba doznająca przemocy ma wsparcie, może poczuć się mniej pewnie. Reakcja świadka może być dla niej sygnałem, że coś jest nie w porządku z jej zachowaniem
• Opisz, co widzisz i zaoferuj pomoc. Powiedz: „Chyba jest pani (pan) bardzo zdenerwowana. Czy mógłbym/mogłabym jakoś pomóc?”

Jeżeli JEST to przemoc fizyczna

• koniecznie zadzwoń na Policję pod numer 997 lub 112 i poproś o interwencję

Masz trudności z kontrolowaniem swoich zachowań? Czujesz, że czasem nie panujesz nad sobą?

Pamiętaj, że przemoc nie rozwiązuje problemów, tylko je tworzy. Także od Ciebie zależy, jak jest w Twojej rodzinie. Szkoda czasu na przemoc – w każdej chwili można to zmienić. Pozwól sobie pomóc. Jeśli chcesz nauczyć się radzić sobie z napięciem, nie ranić bliskich, skorzystaj z oferty dla tych, którzy mają trudność z kontrolowaniem swoich zachowań w przypływie emocji.

Kiedy skorzystać z profesjonalnej pomocy:

1. Masz trudności w relacjach z bliskimi – sięgnij po pomoc.
2. Jeśli zdarzają Ci się wybuchy złości i agresji – skorzystaj z pomocy.
3. Słyszysz, że nadużywasz siły – sprawdź to, zadbaj o siebie i bliskich.
4. Kiedy zależy Ci na bliskich, a słyszysz, że jesteś agresywny/a.

Dzięki uzyskanej pomocy zobaczysz, co robisz nie tak i jak to zmienić.

Korzyści:

• dowiesz się więcej o swoich emocjach, uczuciach, potrzebach własnych i innych,
• nauczysz się radzić sobie ze złością w sytuacjach konfliktowych,
• dowiesz się, czym jest komunikacja bez przemocy.

Znajdź miejsce, w którym możesz uzyskać pomoc.
W trosce o bezpieczeństwo osób korzystających z programów z zakresu przeciwdziałania przemocy w rodzinie, jak i realizujących je specjalistów, nastąpiły zmiany organizacji pracy w realizowanych programach pomocowych. Aktualne informacje dot. możliwości skorzystania z oferty pomocowej w formie zdalnej.